Alweer een tijdje geleden dat ik iets van me heb laten horen. En dat komt, jullie zullen het haast niet geloven, omdat ik vrij druk ben geweest afgelopen week!

Het begon vorige week, net op het moment dat de twijfels toe begonnen te slaan over de vraag op ik hier wel op mijn plekje zat. Tot mijn frustratie moest ik die ochtend ook nog alleen in de secretaressekamer doorbrengen (waar dus werkelijk niets gebeurd). Ik ben toch niet helemaal hier naar toe gekomen om in een kantoortje...

Wat heerlijk, ik heb net voor het eerst een stuk gefietst op mijn nieuwe (xe-hands) fiets! En nu zit ik met een muziekje op mijn balkon. Wat een zwaar leven hè?

Maar ik kan jullie zeggen dat ik eigenlijk graag wat drukker zou willen zijn. Merk alleen dat ik op dit moment nog zo weinig zelfstandig kan ondernemen, en dat er vanuit de mensen hier (nog) niet zoveel initiatief komt (misschien ook een stukje bescherming). Dat betekent dat ik het zelf moet nemen, maar dat is moeilijk...

Ik blijf me verbazen hier! Een paar voorbeelden:
Het verkeer verloopt hier volgens andere regels dan in NL. Dat wil zeggen: in feite komen veel regels wel overeen, maar ze worden op andere wijze nageleefd. Hier kennen ze geen aparte wegen voor voetgangers, fietsers en auto's. Nee, alles beweegt zich voort op dezelfde weg. En daar rijden dan ook nog mensen op een ezel tussendoor en af en toe steekt er een kudde koeien over! Een hele beleving en een hele kunst om hier te rijden,...

Een week voorbij, en het nieuwe leven begint langzaam te wennen.  Maar het idee dat ik hier, als alles goed gaat, een half jaar zal zijn kan ik nog maar moeilijk beseffen.  Bijna alles en iedereen is nieuw en je bent afhankelijk van anderen. Dat is heel vreemd als je in Nederland zo ongeveer volledig zelfstandig je gang kunt gaan. Maar goed, ik ben  ook nog maar een week op Afrikaanse bodem!

Woensdagochtend ben ik voor het eerst naar de school gegaan waar ik zal gaan helpen. De...

Niet zo'n lange nacht gehad: laat naar bed, wennen aan mijn kamer en vooral de warmte 's nachts en zondagochtend vroeg opgestaan. De dagen beginnen hier vroeg, maar je begrijpt direct waarom. Op dit tijdstip is de temperatuur nog aangenaam.
Ik had me al voorbereid op de meest vreemde dingen bij 't ontbijt, maar tot mijn opluchting aten ze stokbrood. Daarna in de auto, op weg naar de kerk. Nu kon ik voor 't eerst pas echt goed zien waar ik terechtgekomen was. Het straatbeeld lijkt...

Vanmorgen (voor een zaterdag) vroeg uit de veren. Alles stond klaar en met de bus van 08:05 vertrok ik, samen met mijn ouders en broer, richting Schiphol. Op station Zwolle voegden mijn vriendinnen zich bij ons. Dat verliep niet helemaal soepel. De trein vertrok later en ging niet verder dan Amersfoort. De aansluitende trein richting Schiphol was al weg: stressen. Uiteindelijk kwam alles goed. Samen een kop koffie gedronken. Mijn zus kwam er op het laatste moment ook nog bij om...

Cees Boekelo was in de herfstvakantie in Ouagadougou en bezocht ook de school. Een impressie vind je in het fotoalbum 'school'

De tickets zijn geboekt, de vaccinaties zitten erin, ik heb een nieuwe koffer, kortom ik ben er klaar voor. Op zaterdag 14 november vertrek ik. Mixed feelings: afscheid van mijn vrienden en familie voor een half jaar en aan de andere kant onzekerheid en uitdaging.