Jojanneke in Afrika

Alle begin is moeilijk

Niet zo'n lange nacht gehad: laat naar bed, wennen aan mijn kamer en vooral de warmte 's nachts en zondagochtend vroeg opgestaan. De dagen beginnen hier vroeg, maar je begrijpt direct waarom. Op dit tijdstip is de temperatuur nog aangenaam.
Ik had me al voorbereid op de meest vreemde dingen bij 't ontbijt, maar tot mijn opluchting aten ze stokbrood. Daarna in de auto, op weg naar de kerk. Nu kon ik voor 't eerst pas echt goed zien waar ik terechtgekomen was. Het straatbeeld lijkt in geen opzicht op het Nederlandse.
Tijdens deze autorit passeerden we de bekende plaatjes: oude brommers met daarop man, vrouw en kind, vrouwen met manden op 't hoofd, vervallen stalletjes langs de weg.
De familie behoort tot de protestantse kerk. Ik had wel verwacht dat het er een stuk uitbundiger aan toe zou gaan dan in Nederland en dat klopte.
De dienst wordt hier vol overtuiging beleefd. Ik had soms geen idee waar 't over ging, maar er was genoeg te kijken! Wat een mooi gezicht al die Afrikaanse vrouwen in kleurrijke jurken! Wat een mooie zang!
Daarna op familiebezoek. Iedereen is erg vriendelijk/beleefd hier.
Inmiddels was de hitte losgebarsten. Dan kun je maar beter de koelte van de schaduw of het huis opzoeken en niets doen.
Na het middageten begon het gedoe. Ik voelde een extreme misselijkheid opkomen. Bedrust hielp niet. En ja hoor, de eerste dag werd ik gelijk ziek, waarschijnlijk van het eten, en heb echt alles eruit gegooid. Wat voelde ik me beroerd en hoe ververvelend vond ik het voor het gezin. Zo had ik mijn eerste dag niet voorgesteld! Gelukkig bleven zij heel rustig en verzorgden me goed. Maandag heb ik de hele dag in bed doorgebracht, vele liters vocht gedronken, geslapen, muziek geluisterd, en uitgevonden dat er een draadloos netwerk is op mijn kamer!
Inmiddels is het dinsdag. Het gaat stukken beter en ik neem vandaag even een kijkje op het kantoor van meneer Balima. Ook hij is nog een beetje gammel van zijn reis. Ik ben achter een computer gezet van een van de werknemers. Ik vraag me af wat hij nu doet, want volgens mij houd ik zijn werk op. Niemand lijkt het echter een probleem te vinden.... Is dit Afrika?