Om te overleven in Afrika moet je een soort van metamorfose ondergaan. Het allerbelangrijkste hiervoor is aanpassingsvermogen. Alle verwachtingen die je hebt, moet je kunnen loslaten. Alle luxe en gemak moet je kunnen achterlaten. Alles is hier in de 'ONT-vorm': haasten wordt ONThaasten, wennen (gewend zijn aan) is ONTwennen en moeten wordt ONTmoeten.

'Maar ontmoeten is toch geen tegenovergestelde van moeten?' zou je kunnen denken. Toch is dat hier in Afrika wel zo, en dat realiseerde ik me ineens heel sterk tijdens mijn laatste weken in Bénin, toen er nog van alles moest gebeuren, vooral met het oog op de eindpresentatie die ik moest geven. Hiervoor wilde ik met enig tempo een aantal zaken van de to-do list afronden. Maar ik had natuurlijk moeten weten dat 'snel' een illusie is in Afrika. Dan kwam er weer iemand langs, dan was er ineens een onverwacht diner waarbij je verwacht werd, dan viel de stroom of het internet uit, enzovoorts.

Wij Nederlanders moeten dit, moeten dat (en ik ben daar zeker ook een heel goed voorbeeld van, zoals de meesten die mij kennen zullen beamen). Moeten, moeten, moeten....... van onszelf en van de maatschappij. Alles is gericht op presteren.

De Afrikanen daarentegen moeten niet. Zij ontmoeten. Voor hen is het bij elkaar komen met andere mensen heel belangrijk in het leven. Zij streven geen efficiëntie na, maar vooral quality time. En Afrikanen hebben nou eenmaal de tijd..... (wordt vervolgd)