Jojanneke in Afrika

Blij dat ik rij

Wat heerlijk, ik heb net voor het eerst een stuk gefietst op mijn nieuwe (xe-hands) fiets! En nu zit ik met een muziekje op mijn balkon. Wat een zwaar leven hè?

Maar ik kan jullie zeggen dat ik eigenlijk graag wat drukker zou willen zijn. Merk alleen dat ik op dit moment nog zo weinig zelfstandig kan ondernemen, en dat er vanuit de mensen hier (nog) niet zoveel initiatief komt (misschien ook een stukje bescherming). Dat betekent dat ik het zelf moet nemen, maar dat is moeilijk als nieuweling. Wat is hier gepast en wat is onbeleefd?

Zo zag ik bijvoorbeeld dat er op school helemaal geen speelgoed was voor in de pauze. Vindt men het hier onnodig om kinderen ouder dan 6 jaar te laten spelen op school? Nu had ik uit NL wat spullen meegenomen, maar zou dit wel gewaardeerd worden als ik het uitdeelde? Voorzichtig nagevraagd bij de conciërge, en omdat ik de Franse woorden niet wist, liet ik het hem zien. Voor ik het wist stond er een hele groep kinderen om me heen en weg was het speelgoed!

Maar waar was het speelgoed de volgende dag? En de dag daarop? Was het dan toch niet zo in de smaak gevallen? Toch maar weer eens vragen. Het bleek in de berging te liggen. "Maar waarom wordt het niet gebruikt, vinden jullie het niet leuk?" De conciërge antwoordde, bijgevallen door de leraar van de CP2 (jongste kinderen, variërend tussen 5 en 9 jaar): "Jawel, en het is zelfs erg nodig, er is hier niets, er is geen geld voor."

Dat laatste kan ik begrijpen, maar waarom is het dan opgeborgen? Ik weet het niet. Ik begrijp die logica niet helemaal. Misschien een goed moment voor mij om  het voortouw nemen, anders gebeurt het niet, vrees ik.  

Maar voordat jullie je misschien zorgen gaan maken, ik vermaak me hier wel hoor! Ik heb alleen nog niet zo goed een beeld van wat hoe en wat ik hier kan bijdragen met mijn aanwezigheid. Ik wil bij deze ook nog even zeggen dat ik het hartstikke leuk vind om jullie reacties in het gastenboek te lezen!

Het fietsen was, afgezien van het feit dat ik enigszins verdwaalde, een succes. Het gaf me een gevoel van vrijheid en ik voelde me net alsof ik op een mooie zomerdag in Groningen door het Noordenplantsoen fietste, alleen dan een paar duizend kilometer verderop!