Ok, ik geef het direct toe: ik ben wederom niet zo trouw in het delen van mijn ervaringen..... Excusez-moi! Maar weet dat ik niet om mijn Hollandse derrière zit te relaxen!
Afgelopen week liepen de werkdagen door tot een uur of 8 à 10 's avonds en de volgende dag gewoon weer om 8 uur beginnen. Ik zit inmiddels op de 'maternité' (gynaecologie) en dat betekent veel spoedoperaties zoals keizersnedes en buitenbaarmoederlijke zwangerschappen.

De vrouwen hier zijn gemiddeld gezien gewoon vaak zwanger. Zonder enige controle tijdens de zwangerschap is dat niet altijd zonder problemen. Het begint ook al jong. De gemiddelde leeftijd voor een eerste kind ligt volgens de gynaecoloog in de range van 20-25 jaar. Maar in de praktijk zie ik toch vaak anders (ik voel me bijna oud, alsof ik haast moet maken). Afgelopen week hebben we bijvoorbeeld twee meisjes van 13 en 15 jaar moeten helpen met een keizersnede. Dat vond ik toch wel schokkend; twee kinderen die al kinderen moeten krijgen! En dat zijn helaas geen hele grote uitzonderingen!

Ik zie hier dus wel van alles. Maar nu ik van afdeling geswitched ben, moet ik wel weer mijn plekje hervinden en dat is soms best lastig. De twee weken daarvoor heb ik meegelopen op de kinderafdeling. Dat vond ik erg interessant, mede gezien het feit dat de kinderarts een open en onderwijs-minded instelling heeft. Ik kon me daar ontwikkelen en ik kreeg verantwoordelijkheden en dat was fijn. Nu op de maternité voel ik me nog regelmatig de co die op het krukje naast de arts - overigens wel een aardige gynaecoloog - zit. Er wordt ook niet iets concreets van me verwacht. Ik hoop toch echt dat ik de mogelijkheid krijg om hier ook te groeien. We gaan het beleven.....

Dit stukje schrijf ik in Parakou, één van de grotere steden van Benin. Nikki is officieel ook een stad, maar het heeft meer de voorzieningen van een dorp. De basisvoorzieningen zijn er. Meer moet je niet verwachten. Qua groenten kun je bijvoorbeeld alleen verse tomaten en doperwten uit blik krijgen. En dan heb ik ook nog eens geen blikopener, waardoor de erwten nog onaangeroerd zijn. Het is dan ook wel even een verademing om in een stad te zijn, kan ik jullie vertellen. Ik ben, denk ik, nog nooit zo blij geweest met mijn zojuist ingekochte wortels, aubergines, kool en avocado's! En dan te bedenken dat je in Nederland soms nog niet helemaal tevreden kan zijn als je voor het groentevak staat. Ook een blikopener en vele andere dingen zijn ingeslagen, ik zou er bijna bijna een gat in mijn hand van krijgen.

Vanmiddag ook een snelle duik in het zwembad van een hotel genomen. Daar had ik al zo lang zin in! Het gaf me op zijn minst even het gevoel alsof ik helemaal schoon was. Want echt fris voel ik me hier nooit. Immers, het is altijd een snelle, koude douche, je droogt je af aan een handdoek waar je je al meer dan een week mee afdroogt. Vervolgens trek je kleren aan waar het rode stof zijn sporen op heeft achtergelaten en die je eigenlijk al lang had willen wassen (maar ja, het feit dat dit met de hand moet, weerhoudt me daarvan). En dan is mijn kamer ook nog eens een grote dierentuin aan het worden: ik heb inmiddels een verzameling van muggen, vliegen, sprinkhanen, motten en iets wat lijkt op een kakkerlak. En sinds kort heeft ook een kikker intrek genomen in mijn verblijf. Geef me wat dat betreft dan toch maar mijn Nederlandse rommelkamer.....