Alweer een tijdje geleden dat ik iets van me heb laten horen. En dat komt, jullie zullen het haast niet geloven, omdat ik vrij druk ben geweest afgelopen week!

Het begon vorige week, net op het moment dat de twijfels toe begonnen te slaan over de vraag op ik hier wel op mijn plekje zat. Tot mijn frustratie moest ik die ochtend ook nog alleen in de secretaressekamer doorbrengen (waar dus werkelijk niets gebeurd). Ik ben toch niet helemaal hier naar toe gekomen om in een kantoortje te koekeloeren! dacht ik nog. Ik wilde hier mijn creativiteit kunnen gebruiken, en dit is geestdodend! En toen opeens kwam de directrice. De leraar van de kleintjes moest met zijn dochtertje naar het ziekenhuis, ik moest maar voor de klas. Nou, nu moest het dan wel aankomen op mijn creativiteit! Wat was ik blij dat ik de vorige dag voor het eerst even bij hen in de klas had gekeken!

Toen ik bijna bij de klas was, hoorde ik allemaal gegiechel en de stoeltjes werden snel weer op hun plek gezet. Op het moment dat ik mijn eerste voet over de drempel zette, stonden zij allemaal naast hun stoeltje "Bonjour madame".

De kinderen hier zijn gemotiveerd/leergierig. Als je ze een vraag stelt willen ze zo graag antwoord geven dat ze hun hand opsteken, "moi, moi" roepen en knippen met hun vingers. Ze zijn ook kritisch naar elkaar, vooral wat betreft het lezen. Je hoeft als leraar eigenlijk vrijwel niet op te letten, want een fout wordt bestraft met een "ce n'est pas ....!" door de andere kinderen.

 Ze schrijven hier nog met een krijtje op een leitje! Rekenen gebeurd met stokjes of frisdrankdopjes. Het is creatief bedacht,maar het werkt gewoon niet. Veel leerstof wordt hier namelijk, naar mijn mening, op een heel onlogische manier aangeboden. Zo moeten de kinderen tegelijkertijd  +,-,x,: sommen kunnen maken, terwijl sommige nog moeten natellen wat 1+2 is!

Hier is dus nog wel een boel werk te verrichten, maar ik wil vooral niet overkomen als een westerling die wel eens even gaat vertellen hoe het moet. Dus heel voorzichtig, stukje bij beetje, peilen hoe de docent tegen bepaalde dingen aankijkt. Ik heb gemerkt dat hij eigenlijk best wel wil veranderen, maar niet goed weet hoe en dat er ook geen geld is om middelen aan te schaffen. Het is de directrice die bepaalt hoe het geld wordt besteed, en daar moet je het als leerkracht mee doen. Best frustrerend lijkt me.

Gelukkig beschik ik over 2 ouders in het onderwijs voor de nodige tips, bezit ik zelf wel enige inventiviteit en motivatie en krijg ik van verschillende mensen, instanties en bedrijven geld of middelen aangeboden om het een en ander aan te schaffen. Hartstikke fijn! Ik ben jullie hier heel dankbaar voor en ik weet zeker dat de kinderen en de leerkrachten dat ook zullen zijn!

Om nog even terug te komen op mijn eerste zelfstandige les, het ging nog best goed eigenlijk. Ik vond het vooral heel leuk om te doen en het kwam precies op het juiste moment op mijn pad geloof ik. Ik begin me nu steeds meer thuis te voelen en voel me vrijer om meer dingen aan te pakken en te ondernemen. In een week is er een boel veranderd; nieuwe vrienden gemaakt, eerste Nederlanders in Ouaga ontmoet, op de fiets naar school. Daarover snel meer (als ik er nog tijd voor heb)!